Waar is mijn lach?

Weet je wat ik echt mis?

Een lach als vroeger, op mijn gezicht.

Deze lach wordt momenteel bedolven,

Achter zeer hoge golven.

Mijn hoofd raakt overspoeld door gedachten,

Wat zich zeer regelmatig uit in onrustige nachten.

Nachten waarbij ik lig te dromen,

En eigenlijk de tranen over mijn gezicht stromen.

Emoties vind ik lastig om te uiten,

Maar af en toe schieten ze opeens naar buiten.

Ik raak in paniek,

Want wat gebeurt er nu in die emotiefabriek?

Mijn innerlijke gevoelens kan ik niet goed verdragen,

Dit leidt weer tot destructieve tegenslagen.

Want mentale pijn, die drukt in je hoofd

Gaat soms alleen weg, als hij langzaam fysiek uitdooft.

Ik blijf vechten tegen mijn eigen gedachtentrein,

Soms wil ik wel stoppen, maar dan ben en blijf ik klein.

Ik wil meer Julia, met een leven zonder constante zorgen,

Niet over nu en ook niet over morgen.

Een traan en een lach,

Ik blijf doorgaan tot ik echt het licht zien mag.

Want als ik het licht gevonden heb,

Dan krijgt alles eindelijk een plek.

Een die bijzondere plek wil ik graag met anderen delen,

Want met elkaar zullen we uiteindelijk sneller helen. 

Heel veel liefde.... X