Het einde van 2024, hoe gaat het nu?

Lieve lezers, 

Het is alweer een tijd geleden dat ik een update geschreven heb op mijn blog. In de tussentijd is er weer een hele hoop gebeurt, waardoor ik dacht dat een nieuwe update wel passend zou zijn ;). 

Om te beginnen, helaas ben ik nog steeds opgenomen op de HIC (High & Intensive Care). De teller komt nu op ruim 7 maanden. Waar het eerst nog een 'vrijwillige' opname was, is dit nu veranderd naar een gedwongen opname. Ik heb een zorgmachtiging gekregen voor 12 maanden. Dit houdt in dat er gedwongen zorg geleverd mag worden als de hulpverlening dit nodig acht. 

Sinds 4 weken ben ik terug op de 'reguliere' afdeling. De HIC is zo opgebouwd dat je twee groepen hebt: HC en IC. HC staat voor High Care en IC voor Intensive Care. Op deze manier kan er opgeschaald worden qua zorg, mocht de hoeveelheid hulp op de HC niet afdoende zijn. In het najaar heb ik 6 weken op de IC verbleven. Hier is continu cameratoezicht en 1 op 1 begeleiding. Ik ben blij dat ik weer terug ben op de HC, maar helaas gaat het niet veel beter. 

Aangezien ik niet de vooruitgang maak als wat er gehoopt had, zijn we genoodzaakt geweest breder te gaan kijken. Binnen de organisatie waar ik nu opgenomen ben, hebben ze niet de expertise in mijn problematiek. We hebben veel verschillende klinieken aangeschreven en vrijwel bij alles afgewezen. Het krijgen van behandeling, terwijl je niet op een open afdeling kunt verblijven en verplichte zorg nodig hebt is eigenlijk niet mogelijk. De enige instantie die mij zou kunnen helpen is het KIB (kliniek intensieve behandeling) in Eindhoven. Zoals overal zijn de wachttijden enorm lang, ook bij deze kliniek. Eind februari staat daar een kennismakingsgesprek gepland, maar de daadwerkelijk datum van opname kan nog maanden duren. 

Over de KIB klinieken is helaas de afgelopen tijd veel negativiteit in het nieuws geweest. Vandaar dat ik erg twijfel of ik een opname in zo'n kliniek wel zie zitten. Ook het opnieuw weg worden gehaald uit een vertrouwde omgeving vind ik lastig. Alhoewel, als ik weet dat deze opname mij gaat redden dan zal ik het altijd doen! 

Op dit moment loop ik er vooral tegenaan dat het nog 'te slecht' gaat om behandeling te krijgen. Vandaar dat ik momenteel vrijwel geen behandeling heb. Ik weet niet goed hoe ik zelf vooruitgang kan boeken, zonder dat ik daar gerichte hulp bij krijg. Zo sta ik op de wachtlijst voor het AMBIT. Dit is een ambulant team die intensieve behandeling kunnen geven aan cliënten met complexe problematiek. In eerste instantie ben ik voor nu afgewezen. Gelukkig is er door mijn behandelaar een herbeoordeling in gepland om te kijken of we niet toch al iets kunnen opstarten. Want, als ik met het AMBIT vooruitgang kan maken en in Zeeland kan blijven, zou ik dat enorm fijn vinden! Zo kan je en hoop ik de overgang te maken van HIC naar MC (medium care). 

In de tussentijd ben ik begonnen aan EMDR (traumatherapie). Ik merk dat dit enorm intensief is, maar het zeker helpend is. Ook ben ik halverwege augustus gestart met nieuwe medicatie, genaamd: Clozapine. Clozapine is een vrij hevige antipsychotica die wordt ingezet als je therapieresistente schizofrenie hebt. Gelukkig heb ik dat niet, maar ook voor suïcidaliteit zou dit een goed werkend middel zijn. Op dit moment is het ruim 4 maanden later en doet helaas dit middel niet wat ik had gehoopt. We hebben daarom ook besloten dit middel in het nieuwe jaar weer af te gaan bouwen en andere medicatie te gaan proberen. 

Sinds december zijn we langzaam stapjes aan het zetten richting het hebben van meer 'autonomie'. Zo had ik geen vrijheden, zat alles achter slot in mijn kamer en sliep ik in anti-scheurkleding. Uiteraard kan je niet alles tegelijk aanpakken, waardoor we het in kleine stapjes doen. We zijn begonnen bij wat ik het liefste wilde: even van de afdeling af kunnen. Ik mag nu onder begeleiding 2x per week naar de sport en als mijn vader, moeder of vriend op bezoek zijn dan mag ik met hen een rondje wandelen over het terrein. Na 7 maanden niet buiten de afdeling te zijn geweest, gaf dit een onwijs grote glimlach op mijn gezicht. Op een gegeven moment weet je niet meer wat je mist. Tot het moment dat je daadwerkelijk buiten staat. Er gaat letterlijk een wereld voor je open! 

Als ik terugdenk aan afgelopen jaar, dan kijk ik daar met gemengde gevoelens naar terug. 

Lichtpuntjes van afgelopen jaar:

• Jorick, mijn lieve vriend leren kennen!
• Examentrainingen en bijlessen gegeven aan middelbare scholieren
• Lid geworden van de cliëntenraad 
• Nieuwe vriendinnen mogen maken
• Het mogen ervaren hoe het is om beschermd te wonen
• Het krijgen van een broertje in 2025

Moeilijke gebeurtenissen van afgelopen jaar: 

• Opgenomen op de HIC
• Mijn plekje bij beschermd wonen moeten verlaten
• Vele kritieke momenten gehad, waar er werd gevreesd voor mijn leven

Ik ben enorm dankbaar voor alle lieve mensen die ik om mij heen heb en naast mij blijven staan in deze moeilijke periode! Ook ben ik mij elke dag bewust dat ik dankbaar mag zijn hulp te mogen ontvangen. Op dit moment is het leven in mijn hoofd erg donker, zo donker dat ik tegelijkertijd enorm veel lichtpuntjes zie! Ik geef de hoop niet op. Zolang er nog behandelmogelijkheden zijn, blijf ik doorgaan. Dat de situatie moet verbeteren, dat is een feit. Het leven is momenteel zeker niet dragelijk, maar te vroeg om op te geven! 

Ik wens iedereen alle goeds voor het nieuwe jaar! Ik hoop dat je kan terugblikken op een jaar met wellicht moeilijke momenten, maar altijd ook lichtpuntjes. Deze lichtpuntjes kunnen klein zijn, maar zeker niet minder waard om te benoemen! 

Wees lief voor jezelf. 

Geef je grenzen aan. 

Houd hoop! 

Liefs, 

Julia