Januari 2023

Hoi!

Welkom bij alweer de tweede maandelijkse update, dit keer van januari 2023. De eerste maand van het nieuwe jaar heeft veel goeds met zich meegebracht, zowel op woon- als behandelgebied. Alhoewel ook niet altijd alles even rooskleurig verloopt. Ook ik heb last van minder goede dagen. Dagen dat ik er totaal doorheen zit. Niks meer wil. Met een negatieve blik op mezelf en de wereld kijk. Ik denk dat ook deze dagen omarmd moeten worden, want zonder de dagen waarop het minder goed gaat zie je de dagen waarop het beter gaat ook niet meer. Lichtpuntjes zijn alleen te zien in het donker. Maar goed, laten we het negatieve even achter ons laten en beginnen bij de positieve ontwikkelingen op het behandelgebied. 

Momenteel ben ik alweer 7 weken opgenomen in de kliniek voor ASS van Emergis. De eerste weken in december moest ik hier erg wennen. Eigenlijk stond ik er niet zo positief in. Het contrast met de Ursula, waar ik hiervoor een jaar opgenomen ben geweest, was enorm! Er is hier geen 'standaard' daginvulling, het is ver weg van huis en opeens kreeg ik alle verantwoordelijkheid op eetgebied zelf in handen. Nu kan ik oprecht zeggen, dat deze opname een van de beste keuzes is geweest! Ik ga heel goed op de structuur en duidelijkheid die er heerst op de afdeling en de rust die ik kan vinden in Zeeland. Deze behandeling legt de nadruk op het autisme en op de achtergrond kun je ambulant behandeling voor andere problematiek volgen, zoals bij mij de eetstoornis. Bij de Ursula lag de nadruk op de eetstoornis en op de achtergrond het autisme. Ik voelde mij vaak niet begrepen op deze afdeling. Ik had het gevoel dat ik mijn autisme nog meer moest verbergen, als wat ik al deed in de huidige maatschappij. Dit zorgde ervoor dat de behandeling niet het gewenste effect had. Ik kwam meerdere malen in een kritieke toestand terecht, met als gevolg dat deze behandeling genoodzaakt was om te stoppen. Nu kan ik zijn wie ik ben. Word ik geaccepteerd. Leer ik mijn eigen krachten kennen en word ik geholpen bij mijn valkuilen. Afgelopen dinsdag heb ik  de intake gehad bij de afdeling eetstoornissen om te kijken wat voor hulp zij mij kunnen bieden. Binnenkort zal ik terugkoppeling krijgen over dit gesprek met daarbij een behandelplan. Het zal een intensieve ambulante behandeling worden of toch een klinische opname op de afdeling eetstoornissen. Mocht de laatste optie het geval zijn, dan is het voor mij erg belangrijk dat het stukje autisme niet uit het oog verloren wordt. Het brengt nu een hoop onzekerheid met zich mee, maar ik zal het advies van de behandelaren opvolgen. Helaas weet niemand wat uiteindelijk het beste zal zijn, dat zal de praktijk moeten leren. 

Zoals ik eerder schreef, is hier geen 'standaard dagprogramma. Dit zorgde in de eerste weken voor veel lege dagen waarop ik slecht kan functioneren. Ik heb een vaste dagstructuur nodig die herhaaldelijk terugkeert. Met behulp van de begeleiding en behandelaren hier heb ik voor mij nu een passend weekplan gemaakt, waarbij ik tegelijkertijd werk aan mijn behandeldoelen. 's Ochtends doe ik werk in een werkleerbedrijf. Hier was ik in december al kort mee begonnen, maar is nu verder uitgebreid. Maandag werk ik in een huisdrukkerij. Hier worden boeken zelf gebonden, worden informatie foldertjes gemaakt voor Emergis en worden stukken geschreven voor een tijdschrift die gemaakt wordt door cliënten voor cliënten. Dinsdag en donderdag werk ik in een lunchcafé op het terrein van Emergis. We bereiden met een team een dagelijks wisselend menu voor in de keuken en serveren deze uit aan de gasten. Woensdag werk ik in een bedrijf die allerlei soorten legoblokjes verkoopt. Ik beheer voornamelijk de webshop. Er komen orders binnen met een lijst van legoblokjes die de klant graag wilt hebben. In het magazijn zoeken wij de juiste blokjes bij elkaar en sturen deze op. Op vrijdag, de laatste dag van de week, werk ik in de biotuin van Emergis. Hier maken maken ze bloemstukken, keramieken schalen en verbouwen ze hun eigen groente en fruit wat weer gebruikt wordt voor in het lunchcafé. Allemaal erg leuk om te doen, vooral de afwisseling vind ik erg fijn! 's Middags heb ik meestal een afspraak met mijn pb'er (persoonlijk begeleider), psycholoog of psychiater staan. Ook volg ik de therapie pmt (psycho-motorische therapie) waarbij ik werk aan het uiten van emoties, het maken van sociale contacten en het accepteren van mijn lichaamsbeeld. Naast pmt heb ik psycho-educatie, waarbij ik leer wat autisme precies inhoudt en verder zal ik in februari starten met behandeling voor mijn eetstoornis. Het klinkt allemaal erg druk, dat is ook wel een beetje zo ;). Toch heb ik ook nog genoeg tijd over voor mezelf. Rust nemen is niet mijn sterkste kant, maar ik ontprikkel goed door een rondje te wandelen buiten of te werken aan 'vrijwillige' cursus kinderpsychologie van NTI wat ik reuze interessant vind! 

Deze maand ben ik, met de hulp wat lieve familie van mij, hard bezig geweest om mijn kamer helemaal naar mijn eigen smaak in te richten bij het Fundament, het plekje voor beschermd wonen. Ik kan nu zeggen dat ik officieel inwoner ben van de gemeente Barendrecht! 20 januari heb ik hier het eerste weekend doorgebracht. Voortaan zal ik hier elk weekend naartoe gaan, om alvast goed te wennen. Dit zal namelijk vanaf half juni de plek worden waar ik volledig kom te wonen. Op deze manier is de overgang wat minder groot. Ik moet zeggen dat het eerste weekend mij erg is tegengevallen. Niet omdat de begeleiding of de bewoners niet aardig zijn, mijn kamer niet fijn is of een andere specifieke reden. Waarschijnlijk heb ik de overgang iets onderschat. Het eerste weekend komen er onwijs veel nieuwe indrukken op je af. Een nieuwe buurt, een nieuwe kamer, onbekende mensen en een lange reis er naartoe. Dit resulteerde erin dat ik de dagen na dit weekend erg overprikkeld was. Het voelde alsof alles toen pas echt binnenkwam. Het lukte mij niet meer om de chaos in mijn hoofd rustig te krijgen. Het gaf mij een gevoel van falen. Hoe kan het dat zo'n weekendje ervoor zorgt dat ik de dagen erna niet 'normaal' meer kan functioneren? Ik heb deze dagen wat extra rust genomen, waardoor het aan het einde van de week alweer een stuk beter ging. Ik heb toen besloten om het eerstvolgende weekend toch weer de poging te wagen en gewoon naar Barendrecht toe te gaan (hier waren eerste de twijfels over of dit verstandig zou zijn). Ik ging in ieder geval goed voorbereid weg, met een strakke planning voor de aankomende dagen. Zo stond er onder andere een sollicitatie gepland, gewoon omdat ik niet kan stilzitten en mij graag vasthoudt aan een vaste dagstructuur ;). Verder ben ik deze maand een aantal keren uit lunchen geweest, een goede uitdaging voor mijn eetstoornis. Het geeft weer een stukje vrijheid terug en een hoop plezier en geluk voor de mensen om mij heen. Ook ben ik begonnen met het oppakken van wat sociale contacten. Het geeft een goede daginvulling, maar achteraf merk ik dat dit weer meer energie van mij vraagt dan ik van tevoren denk. Of ik nu elk weekend naar Barendrecht toe zal gaan, is nog de vraag. Ik had graag gewild dat dit vooraf bedachte plan goed zou werken, maar mentaal kan ik de schakeling tussen deze twee plekken niet goed maken wat ervoor zorgt dat ik mijn behandeling door de weeks niet optimaal kan volgen. Dit voelt als een grote mislukking, als falen. Toch zal ik beter naar mijn lichaam moeten luisteren en het plan in mijn hoofd wat moeten aanpassen. 

Al met al probeer ik mij niet te laten belemmeren door mijn autisme (en eetstoornis), maar soms vraag ik iets te veel van mezelf. Ik wil zo graag zijn als de meeste leeftijdsgenoten. Studeren, sporten, werken, feestjes... De acceptatie dat dit net iets anders werkt voor mij, vind ik nog lastig maar werk ik hard aan. Ik probeer een leven in te richten, zoals die voor mij fijn en haalbaar is. 

Hierbij sluit ik af met enkele affirmaties die ik door het doen van meditaties en het lezen van het boek 'Master your mindset' erg naartoe ben gaan leven.

Wees dankbaar, wees verdraagzaam, wees eerlijk en oprecht. Zorg voor een positieve geest, geef liefde aan jezelf en de mensen om je heen, help anderen en doe wat je wilt. Leef je mooiste leven...