Februari 2023
Welkom bij de maandelijkse update van februari 2023. Naar mijn idee vliegt de tijd voorbij! Nog een aantal weken en dan is de winter alweer officieel over. Ik kan eerlijk gezegd niet wachten tot het voorjaar begint. Het zonnetje, de bloemetjes, de vogeltjes... zulke kleine dingetjes kan ik erg waarderen en kunnen stiekem heel veel doen met je algehele mentale welzijn. Maar goed, wat heeft de maand februari mij allemaal gebracht? Welke ontwikkelingen heb ik doorgemaakt en waar ben ik tegenaan gelopen?
De maand januari eindigde onder andere met de intake die ik heb gehad bij de afdeling eetstoornissen. Een paar dagen later ben ik opgebeld en heb ik de terugkoppeling van het gesprek gekregen met daarbij een advies. Het advies vanuit hen is een klinische opname op de KIZ (klinische Intensieve Zorg). In eerste instantie was ik eigenlijk wel blij met dit advies. Ik voelde namelijk aan alles dat ik mezelf steeds meer aan het verliezen was in mijn eetstoornis. De 'eetgestoorde gedachtes' in mijn hoofd waren te sterk om tegen te vechten en mijn motivatie verdween als maar meer naar de achtergrond. Met het vooruitzicht dat ik toch naar de afdeling eetstoornissen overgeplaatst zou worden, werd het eten steeds lastiger. Waarvoor zou ik er nu nog hard aan werken als ik dadelijk toch word opgenomen op de KIZ? Natuurlijk geen gedachtes vanuit de 'gezonde ik'. Dit leidde tot een dieptepunt. Ik wilde niks meer doen, at veel te weinig en had totaal geen energie. Ik heb mij die dagen erg verloren gevoeld. Er kwamen veel emoties los. Ik heb toen met meerdere begeleiders gesproken en die hebben mijn gedachten volledig kunnen ombuigen. Zij herinnerden mij aan de reden waarom ik hier opgenomen was, speciaal op de afdeling autisme in plaats van eetstoornissen. Ik wil graag handvatten krijgen hoe ik het beste met mijn autisme kan omgaan, zodat ik de eetstoornis niet meer nodig heb als copingmechanisme. Ook vertelden zij mij dat ik op dit moment op een kantelpunt sta. Als ik vanaf nu in ieder geval stabiliteit in mijn gewicht laat zien en mijn motivatie toon om te werken aan mijn behandeldoelen, dan willen zij mij graag houden op de afdeling waar ik nu zit. Dat heeft mij doen nadenken. Dit was inderdaad wat ik wilde. Op de afdeling autisme blijven om te werken aan het onderliggende. Ik wilde niet dat de geschiedenis zich zou herhalen door weer in een eetstoornis kliniek terecht te komen. Ik heb vanaf toen de omschakeling kunnen maken in mijn hoofd om te werken aan mijn herstel door mijn motivatie op te schrijven, inspirerende podcasts te luisteren en veel te mediteren om dichter bij mezelf te komen en duidelijk te krijgen wat ik echt wil in het leven. Ik krijg nu ambulante hulp voor mijn eetstoornis en mocht dit uiteindelijk niet voldoende resultaat laten zien, dan kan ik altijd nog de overstap maken naar de KIZ. Helaas blijft mijn gewichtsherstel nog wat achter, maar aan motivatie is niks te ontbreken!
Daarnaast was het de vorige maand de vraag of ik elk weekend naar mijn nieuwe woonplek zou gaan in de weekenden of dat dit wat te veel van het goede was, aangezien ik telkens erg overprikkeld terugkwam. Zo ben ik ook een keer een weekend op de afdeling gebleven om te kijken wat voor verschil dit gaf. Dat weekend heeft mij onwijs goed gedaan. Ik heb meer rust kunnen pakken en mijn mindset voor de nieuwe week kunnen resetten. Dit resulteerde erin dat ik na dit weekend een veel betere week had. Ik was mentaal sterker, waardoor ik het werken en het volgen van mijn therapieën beter kon verdragen. De afgelopen tijd ben ik daardoor vrij weinig bij mijn nieuwe woning in Barendrecht geweest. De enorm lange reis met het OV en het onderbreken van mijn dagelijkse structuur staan mij erg tegen. Toch zal ik eerdaags weer eens langs moeten gaan, omdat dit anders financiële problemen geeft met de gemeente. Binnenkort is er een overleg hoe ik de weekenden het beste vorm kan gaan geven, zodat ik aan de ene kant langzaam kan wennen aan mijn nieuwe woonplek en aan de andere kant dat dit zo min mogelijk prikkels met zich meebrengt.
Verder doe ik door de weeks nog steeds met veel plezier, iedere ochtend, werk in een werkleerbedrijf. Ik volg in de middagen de therapie pmt, psycho-educatie en sinds kort ben ik ook van start gegaan met schematherapie. (Schematherapie is een vorm van therapie waarbij de invloed van ervaringen uit je jeugd op je denken en doen wordt onderzocht.) Door middel van vragenlijsten hebben we in kaart gebracht welke schema's en modi's op mij van toepassing zijn. Uit deze vragenlijsten en de gesprekken met mijn behandelaar komen we er steeds meer achter dat ik een erg laag zelfbeeld heb, sociale situaties het liefste uit de weg ga, extreem hoge eisen stel aan mezelf en overgevoelig ben voor afwijzing en kritiek. Dit zijn allemaal kenmerken die passen bij een vermijdende persoonlijkheidsstoornis. Of hier echt sprake van is of dat ik alleen sterke kenmerken hiervan vertoon, gaan we nog verder onderzoeken. In ieder geval is schematherapie een goede vorm van therapie om deze gedachtepatronen te proberen te doorbreken. Daarnaast gaat er vanuit de afdeling, in groepsverband, psycho-educatie gegeven worden en een TOM-training (Therory Of Mind). Hiervoor sta ik ingeschreven en zal waarschijnlijk eind maart van start gaan.
Helaas zullen we de aankomende periode ook moeten gaan nadenken over een eventuele vervolgbehandeling, aangezien deze kliniek voor autisme hoogstwaarschijnlijk gaat sluiten eind juni. Het hele gedoe rondom de mogelijke sluiting vind ik erg lastig. Ik heb het idee dat ik hier nu echt mijn plekje gevonden heb. De behandeling sluit goed aan op mijn vraag. Nu voel ik onwijs veel druk om in de maanden die er nog zijn al mijn behandeldoelen te behalen. Daarnaast gaat de kwaliteit van de zorg ook langzaam wat achteruit. Veel fijne begeleiders die hier werken vinden een nieuwe baan en vertrekken. Ook het therapieaanbod gaat langzaam achteruit. Voor het vervolg zijn er meerdere opties mogelijk. Zolang ik mijn eetstoornis onder controle kan houden, kunnen we een vervolgbehandeling gericht op mijn autisme zoeken. Dit zou eventueel ambulant kunnen bij Yulius, de organisatie van mijn woonplek. Mijn behandelaar, en ik eigenlijk ook, twijfelen of ik te zijner tijd al in staat ben om 'zelfstandig' te gaan wonen bij de BW en voldoende heb aan ambulante ondersteuning. Een andere optie is een kliniek voor autisme in Deventer voor intensievere zorg. Aan de ene kant heb ik heel erg in mijn hoofd zitten dat ik in september weer wil gaan studeren, maar aan de andere kant weet ik ook dat dit niet heel realistisch is (iets met weer te hoge eisen stellen ;)). Ik hoop dat ik, samen met mijn behandelaren, een verstandige keuze kan gaan maken zonder dat mijn welwillende gedachten om gewoon maar weer het 'normale leven' op te pakken de overhand nemen.
Hierbij wil ik deze update graag afsluiten met een eerbetoon aan mijn lieve opa die op 26 februari 2023 dit mooie leven heeft verlaten om op een andere mooie plek zijn weg te vervolgen...
Ik denk aan jou, oma en alle andere nabestaande die dit grote gemis moeten verwerken. Jij bent mijn extra stukje motivatie om het leven te waarderen en van iedere dag de lichtpuntjes te tellen.
"Zonder het donker zouden we nooit sterren zien"
Houd moed allemaal...
Liefs,
Julia
